conruptus

conruptus
cor-rumpo ( conr- ), rāpi, ruptum (rumptum), 3, v. a. (orig., to break to pieces; hence),
I.
To destroy, ruin, waste, bring to naught (class., but less freq. than in the signif. II.].
A.
Lit.:

reliquum frumentum flumine atque incendio corruperunt,

Caes. B. G. 7, 55:

domum et semet igni conrumpunt,

Sall. J. 76, 6; cf.:

plura igni,

id. ib. 92, 3;

92, 8: res familiares,

id. ib. 64, 5:

ungues dentibus,

i. e. to bite, Prop. 2, 4, 3 (13).—
B.
Trop.:

diem,

Plaut. Men. 4, 2, 31:

animo male'st: corrupta sum atque absumpta sum,

id. Am. 5, 1, 6:

se suasque spes,

Sall. J. 33, 4:

illos dubitando et dies prolatando magnas opportunitates corrumpere,

to lose, id. C. 43, 3:

consilia,

Vell. 2, 57, 3:

libertatem,

Tac. A. 1, 75:

foedera,

Sil. 12, 303:

omnem prospectum,

id. 5, 34 al. —
II.
With regard to the physical or moral quality of an object, to corrupt, mar, injure, spoil, adulterate, make worse, etc. (very freq., and class. in prose and poetry).
A.
Lit.:

corrumpitur jam cena,

Plaut. Ps. 3, 2, 102; so,

prandium,

Ter. Ad. 4, 2, 49:

conclusa aqua facile conrumpitur,

Cic. N. D. 2, 7, 20; cf.:

aquarum fontes,

Sall. J. 55, 8:

corrupitque lacus, infecit pabula leto,

Verg. G. 3, 481:

coria igni ac lapidibus,

Caes. B. C. 2, 10:

ne plora, oculos corrumpis,

Plaut. Merc. 3, 1, 3; cf.:

ocellos lacrimis,

Ov. Am. 3, 6, 57:

artus febribus,

id. H. 19 (20), 117; cf.:

stomachum (medicamentum),

Scrib. Comp. 137:

umor ex hordeo aut frumento in quandam similitudinem vini corruptus,

fermented, Tac. G. 23 init.:

vinum in acorem corrumpitur,

Macr. S. 7, 12, 11.— Poet., without the access. idea of impairing:

ebur corrumpitur ostro,

is stained, Stat. Achill. 1, 308.—
B.
Trop. (so most freq.),
1.
Of personal objects, to corrupt, seduce, entice, mislead:

perde rem, Corrumpe erilem filium,

Plaut. Most. 1, 1, 20; 1, 1, 27 sq.; cf. id. Bacch. 3, 3, 15:

me ex amore hujus esse corrumptum,

id. As. 5, 2, 33; Ter. And. 2, 3, 22:

mulierem,

id. Heaut. 2, 2, 2; cf.

feminas,

Suet. Caes. 50:

(vitiosi principes) non solum obsunt, ipsi quod corrumpuntur, sed etiam quod corrumpunt,

Cic. Leg. 3, 14, 32:

quos (milites) soluto imperio, licentia atque lascivia corruperat,

Sall. J. 39, 5; cf. id. C. 53, 5 et saep.—
b.
In partic., to gain to one's self by gifts, etc.; to bribe, buy over, etc.
(α).
With abl.:

aliquem pecuniā,

Cic. Off. 2, 15, 53; Sall. J. 34, 1:

auro,

id. ib. 32, 3:

pretio, Cic'. Caecin. 25, 72: turpi largitione,

id. Planc. 15, 37:

donis,

Sall. J. 97, 2:

muneribus,

Hor. S. 1, 9, 57 et saep.—
(β).
Without abl.:

ne alios corrumpas, cum me non potueris,

Nep. Epam. 4, 3; id. Lys. 3, 2 bis; Sall. J. 29, 2; Hor. S. 2, 2, 9 et saep.—
2.
Of things as objects, to corrupt, adulterate, falsify, spoil, mar, etc.:

litteras publicas,

Cic. Verr. 2, 2, 38, § 93:

tabulas publicas,

id. ib. 2, 2, 42, § 104; id. Rosc. Am. 44, 128:

mores civitatis (opp. corrigere),

id. Leg. 3, 14, 32; Quint. 1, 2, 4:

disciplinam,

Tac. H. 3, 49:

fides, quam nec cupiditas corrumpat, nec gratia avertat,

Quint. 12, 1, 24:

totidem generibus corrumpitur oratio, quot ornatur,

id. 8, 3, 58:

nomen eorum paulatim Libyes corrupere,

Sall. J. 18, 10; cf. Ov. F. 5, 195:

multo dolore corrupta voluptas,

imbittered, Hor. S. 1, 2, 39:

gratiam,

to forfeit, Phaedr. 4, 24, 18:

(littera) continuata cum insequente in naturam ejus corrumpitur,

Quint. 8, 3, 45; cf.:

oris plurima vitia in peregrinum sonum corrupti,

id. 1, 1, 13:

quamvis sciam non corrumpi in deterius quae aliquando etiam a malis... fiunt,

Plin. Ep. 5, 3, 6:

ineluctabilis fatorum vis consilia corrumpit,

Vell. 2, 57, 3.—
* b.
In partic. (acc. to II. B. b.), to bribe:

nutricis fidem,

Ov. M. 6, 461.—Hence, corruptus ( conr-, cŏrup-), a, um, P. a., spoiled, marred, corrupted, bad.
A.
Lit.:

caelum,

Lucr. 6, 1135 Munro ad loc.; cf.:

tractus caeli,

Verg. A. 3, 138: aqua corruptior jam salsiorque, Auct. B. Alex. 6 fin.:

iter factum corruptius imbri,

Hor. S. 1, 5, 95 al. —
B.
Trop.
1.
Of the forms of words, mutilated, corrupted (opp. integer), Quint. 1, 5, 68.—
2.
Bad, corrupt:

quis corruptor juventutis, quis corruptus, qui? etc.,

Cic. Cat. 2, 4, 7:

homines conruptissimi,

Sall. H. 1, 48, 7 Dietsch.— Subst.: corrupta, ōrum, n., the spoiled parts (of the body), Cels. praef. § 43.— Adv.: corruptē, corruptly, perversely, incorrectly (very rare): judicare neque depravate neque corrupte, * Cic. Fin. 1, 21, 71: pronuntiare verba, in a mutilated manner, Gell. 13, 30, 9.— Comp.:

explicare,

Sen. Contr. 2, 9:

intimi libertorum servorumque corruptius quam in privatā domo habiti,

Tac. H. 1, 22; cf. 2, 12 Halm.

Lewis & Short Latin Dictionary, 1879. - Revised, Enlarged, and in Great Part Rewritten. . 2011.

Игры ⚽ Поможем написать курсовую

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”